Իմ էջը


«Մաթոմիր» («Math-o-mir») մաթեմատիկական համակարգչային ծրագրի համառոտ ձեռնարկ

 

«Մաթոմիր»-ը անվճար մաթեմատիկական ծրագր է, որը ստեղծվել է 2009 թ.-ին Microsoft Windows օպերացիոն համակարգի համար: Ծրագրի օգնությամբ հեշտությամբ կարել է մաթեմատիկական բանաձևեր մուտքագրել համակարգչի մեջ: Ահա ես կներկայացնեմ նրա հնարավորություններից մի քանիսը.

Read More 1 Comments

Մեր օրը Ծաղկաձորում

Երեկ, մի խումբ սովորողներով և ուսուցիչներով գնացինք Ծաղկաձոր: Այնտեղ շատ ուրախ ու հետաքրքիր ժամանակ անցկացրեցինք: Սկզբից այցելեցինք Կեչառիս վանքային համալիր: Մենք իմացանք, որ այն կազմված է չորս վանքային եկեղեցիներից՝ Սուրբ Գրիգոր Լուսավորիչ եկեղեցի, Սուրբ Նշան եկեղեցի, Սուրբ Կաթողիկե եկեղեցի, Սուրբ Հարություն եկեղեցի: Մենք այնտեղ մոմ վառեցինք և աղոթեցինք: Հետո ուղևորվեցինք դեպի ճոպանուղի: Այն գտնվում էր Թեղենիս լեռան վրա: Բոլորս շատ անհամբեր էինք ու մի քիչ վախենում էինք: Բայց իզուր էինք վախենում: Մենք զույգ-զույգ նստեցինք ճոպանուղու նստարաններին և բարձրացանք վերև: Վերևում անհամեմատ ավելի ցուրտ էր: Հեռվում երևում էր Թեղենիսի ձյունածածկ գագաթը: Բոլորս շատ սոված էինք, չէ որ մաքուր օդը քաղց է առաջացնում: Ուտելուց հետո մենք խաղացինք շատ խաղեր, ուրախացանք: Երբ իջնելու ժամանակն էր, ուժեղ անձրև ու թեթև ձյուն սկսվեց, բայց մենք այնքան ոգևորված էինք, համարյա չմրսեցինք: Իջնելուն պես արագ վազեցինք, նստեցինք մեր ավտոբուսներն ու ուղևորվեցինք Օրբելի եղբայրների տուն-թանգարան: Այնտեղ մեզ շատ ջերմ ընդունեցին: Մենք շատ նոր բաներ իմացանք Օրբելի եղբայրների մասին: Ես իմացա, որ Օրբելի եղբայների ծնողներն են Աբգարը և Վարվառան: Իմացա, որ ավագ եղբայրը՝ Ռուբեն Օրբելին, ծնվել է Նախչավանում և եղել է ստորջրյա հնագիտության հիմնադիրը, տիրապետել է տասներկու լեզուների: Միջնեկ եղբայրը՝ Լևոն Օրբելին, ծնվել է Ծաղկաձորում, եղել է հայ ֆիզիոլոգ և բժշկական ծառայության գեներալ-գնդապետ: Եվ փոքր եղբայրը՝ Հովսեփ Օրբելին, ծնվել է Քութաիսում, եղել է աշխարհահռչակ արևելագետ, հնագետ, հասարակական գործիչ, հիմնադրել է Հայ Ազգային ակադեմիան և եղել է առաջին նախագահը: Մենք տեսանք նաև Ծաղկաձորի պեղումներից հայտնաբերված կուժերը և մետաղադրամները: Թանգարանում մեզ համար պատրաստել էին հետաքրքիր խաղ-վիկտորինա: Մենք բաժանվեցինք երկու խմբի՝ <<Կեչառիս>> և <<Հովսեփ Օրբելի>>: Հաղթեց <<Հովսեփ Օրբելի>> թիմը, բայց երկու թիմերն էլ ստացան պատվոգրեր: Վերջում թանգարանի աշխատակցուհիները մեզ համար դաշնամուրով շատ գեղեցիկ կատարեցին Առնո Բաբաջանյանի երգերից: Մենք շատ մեծ տպավորություններով վերադարձանք տուն:

Read More 0 Comments

Մեր բակի մաքրման պատմությունը

Մեր բակը շատ մեծ է, բայց մեքենաների տերերը այն սարքել են ավտոկանգառ: Նրանք ուզում էին քանդել բակի աթոռները և կտրել ծառերը, որպեսզի այդ տեղերում իրենց համար ավտոտնակ կառուցեյին: Շենքի բոլոր բնակիչները դեմ եղան դրան և չթողեցին, որպեսզի նրանք կտրեն ծառերը: Այդ պատճառով ավտոտնակ կառուցել ցանկացող մարդիկ աղտոտեցին բնությունը, քանդեցին նստարանները , որպես մնացածներին վատություն: Այդ օրվանից ոչ ոք մեր բակ չէր այցելում, ոչ ոք բույսերին չէր խնամում և բույսերը չորացան, թառամեցին: Մեր բակը դառավ աղտոտված ավտոկանգառ: Անցավ երկար ժամանակ: Աշուն էր: Հանկարծ ուժեղ քամի բարձրացավ: Քամին շենքի բնակիչների լվացքը պոկեց և քշեց տարավ: Շատերինը անհայտ կորան, իսկ շատերի լվացքը մնացել էր այն միակ չորացած ծառի վրա, որը այդպես էլ չկտրեցին: Այդ օրվանից մեր շենքի բնակիչները որոշեցին ծառեր տնկել, որպեսզի մաքուր օդ լինի և իրենց լվացքը քամին չտանի: Մենք կազմակերպեցին շաբաթօրյակ: Ամեն մեկը պարտադր մի բույս պետք է տնկեր և առնվազն շաբաթը մեկ անգամ պետք է ջրեր: Այդպես էլ եղավ: Հիշում եմ այդ օրը, բոլորը ջանասիրաբար աշխատում էին: Նույնիսկ մեքենաների վարորդներն էլ էին աշխատում:

Հիմա մեր բակը դարձել է հիանալի այգի: Այնտեղ նույնիսկ խաղահրապարակ կա: Այգու մեջտեղում կան հիանալի ծաղիկներ: Ոչ ոք չի համարձակվում ձեռք տալ մեր բակին, իսկ ով էլ համարձակվում է, վերջը լավ չի լինում:

0 Comments

Մեխանիկական տատանումներ. տատանողական շարժում

Read More 1 Comments

3 friend (dialogue)


Jane: Hello Ann.

Ann: Hello Jane.

Jane: I saw you in the friday’s party, didn’t I?

Ann: Oh yes! You danced very well.

Jane: Oh, thank you Ann. Tomorrow we are going to celebrate second year of our companion in our house. You won’t miss the day, will you?

Ann: Of course I won’t. Jessica is going with us, isn’t she?

Jane: Oh, she isn’t a lover of such kind of days. But it is our day and she can’t miss it, can she?

Jess: Hi friends, what are you talking about?

Jane: Hi Jess. About our day of companion.

Jess: Oh, It’s a great idea. Last year we spent it without any party. We played games all the time. It was awful day, wasn’t it?

Ann: This year we should not do the same mistakes, shall we?

Jess: Jessica played all the time without saying anything. She can’t dance well. Do you think she will come?

Jane: Oh Jess, don’t be so pessimistic!

Jess: Sorry girls. I am worrying about the day’s luck.

Ann: Worry without thinking unnecessary things. Am I right Jane?

Jane: Yes, you are right… Sorry girls, it’s my mom calling. I shall go home and help her with her housework. If I help her, she will let me to go with you, won’t she?

Ann, Jess: Bye Jane, good luck!

Jane: See you soon girls!


0 Comments

Երազե՜լ, երազե՞լ

Ոմանք սիրում են երազել, ոմանք ասում են, որ մանուկներն են երազում, իսկ մեծերը՝ գործում, ոմանք էլ ասում են, որ երազելուց օգուտ չկա:

Ես ինքս սիրում եմ երազել: Դա օգնում է մի քանի պահ ցրվել իրական կյանքից ու ընկնել նույնիսկ ամենաանհնարին երազանքների գիրկը: Այն մարդիկ, ովքեր հնարավորություն չունեն գնալ հանգստանալու քաղաքից դուրս քաղաքային անցուդարձից կտրվելու համար, կարող են ճամփորդել մտքով: Իմ կարծիքով միայն մանուկները չեն երազում: Երազում են այն մարդիկ, ովքեր հույսը կորցրել են և միայն երազելով են մխիթարվում: Երեխաները հիմնականում երազում են գերբնական ուժերի մասին՝ կարողանալ կարդալ մտքերը, կանգնեցնել ժամանակը, քայլել ջրի և օդի վրայով, տեղափոխվել ժամանակի մեջ, թռչել տիեզերք և այլն... Ես նույնպես երազել և երազում եմ այդպիսի բաների մասին: Իմ կարծիքով հոգով մանուկ մնալը այդքան էլ վատ բան չէ: Մեծերը հիմնականում երազում են նյութական բաների մասին՝ լինել ամենահարուստը, ունենալ այֆոն, շքեղ մեքենա և մեծ սեփական տուն, գնել ինքնաթիռի տոմսեր դեպի արտասահման... Մարդիկ տարբեր բաներ են երազում կախված իրենց իրավիչակից: Հիվանդները երազում են հիվանդանոցից դուրս գալու մասին, գործազուրկները՝ աշխատանքի, աշակերտները՝ տնայիններ չունենալու և դպրոցը շուտ ավարտելու մասին: Յուրաքանչյուրը երազում է իր և շրջապատի ավելի և իր համար ավելի լավ բաների մասին: Բայց մարդիկ հաճախ մոռանում են, որ միայն երազերոլ իրենց ուզածերը չեն կատարվի, պետք է իրենք ջանք թափեն և իրենց քրտինքով հասնեն իրենց ուզածներին: Կա չինական մի այսպիսի ասացվածք՝ Լավ է տանը նստել ցանց կարկատել, քան ծովափին՝ ձկների մասին երազել։ Բայց որոշ դեպքերում ուղղակի երազելնել է լավ, զարգացնում է մարդու երևակայությունը...)

4 Comments

2015 Բարեմաղթանք

Ահա և ավարտվեց 2014 թվականը իր բոլոր հաջողությունների և անհաջողությունների հետ: Ոմանց համար տարին եղավ հաջողակ, իսկ որոնց համար ոչ: Մի կողմ թողնելով բոլոր անհաջողությունները բոլորը դիմավորում են Նոր տարին թեկուզ մի պահ ուրախությամբ...

Առաջին հերթին ես բոլոր մարդկանց ցանկանում եմ, որ այդ ուրախ պահերը տասնապատկվեն ու հարյուրապատկվեն: Թող Նոր տարին լինի հազար հաջողության ու ուրախության և մեկ տխրության տարի: Դե էլ ինչ տարի առանց անհաջողությունների: 

Երկրորդ հերթին ցանկանում եմ բոլորին առողջություն: Թող բոլորը առողջ լինեն, իսկ հիվանդները լավանան: Թող թեկուզ գրիպով հիվանդ մարդ չլինի: Ում են պետք ուրախ պահերը, եթե դու առողջ չես:

Իհարկե ցանկանում եմ նորանոր հաջողությունների տարի: Թող նոր մտքերն ու գաղափարները ողողեն աշխարհը: 

թող այս տարի ավտովթարներ այլևս տեղի չունենան: 2014 թվականին շատ վթարներ տեղի ունեցան: Ես դրանցից շատերին ականատես եղա, և, նույնիսկ, դրանցից մեկը իմ առջև տեղի ունեցավ: Անկեղծ ասած ես շատ էի վախեցել: 

Այս տարի թող լինի աշխատավարձերի բարձրացման տարի: Ոչ ոք թող գործազուրկ և անտուն չմնա: Աղքատները թող հարստանան:

Եվ իհարկե թող այս տարի եղանակը մեզ շատ մեծ անակնկալներ չմատուցի:

Ես շատ եմ ցանկանում, որ այս տարի բոլոր կորած կենդանիները գտնեն իրենց տերերին: Իսկ որոնք որ չունեն, անպայման ունենալ: Թող այս տարի մարդիկ ավելի լավ վերաբերվեն կենդանիների հետ՝ չհալածեն նրանց, չվիրավորեն, չքշեն: 

Այս տարի թաղ անձրևները մի փոքր շատ գան: Ախր ծաղիկներն ու ծառերն են մեղկ...

Այս տարի այծի տարի է: Թող բոլոր մարդիկ այծի նման համառ և նպատակասլաց լինեն և հասնեն իրենց նպատակներին: 

Մի խոսքով 2015 թվականը թող լինի յուրովի: Իսկ թե ինչպիսին, ամեն մեկը թող իր համար մտածի և կազմի իր տարվա օրագիրը... :)

0 Comments

Գրիգոր Նարեկացի <<Մատյան Ողբերգության>>. հատվածի վերլուծում

Իմ կարծիքով հեղինակը պատմում է իր կյանքի մասին: Նա ասում է, որ կյանքում շատ սխալներ է գործել, շատ անգամներ շեղվել է ճիշտ ճանապարհից, ոչ ոգի չի կարողացել օգնել անհրաժեշտության դեպքում: Նա չի ցանկանում սխալներ գործել, բայց միևնույն է գործում է: Նա դժգոհ է ինքն իրենից:

Նա ասում է, որ երբ ինչոր գործ է սկսում, միշտ շեղվում է ու չի կարողանում մինչև վերջ ավարտել:  Նա ուզում է բարձրունքների հասնել, բայց  չի կարողանում...


Կարդացեք այստեղ՝ movsisyannune.com

0 Comments

Հարավարևմտյան Ասիա. խաչբառ

Խաչբառի հեղինակ Սիրանուշ Ասատրյան:

Read More 1 Comments

Ակսել Բակունց <<Ալպիական մանուշակ>>

Ալպիական Մանուշակ


Երեք ձիավոր բարձրանում են դեպի Կաքավաբերդ։ Նրանցից մեկը հնագետ էր, երկրորդը՝ նկարիչ, իսկ երրորդն ուղեկցում էր նրանց։ Հնագետը երկար շրջեց բերդում տրորելով բոլոր ծաղիկներն ու խոտը և իվերջո գտավ Բակուր իշխանի դամբանը: Այդ ժամանակ երրորդ ձիավորը պատմեց մի գյուղացու, թե ինչպես է հնագետը գանձեր գտել: Գյուղացին  հիշեց թե նա ինչքան է նստել այդ քարին, բայց չի իմացել, որ այդտեղ հարստություն կա: Նա մտածում էր որ եթե այդ հարստությունը իրենը լիներ, նա շատ կովերկարող էր գնել: Նկարիչը հնագետին անհրաժեշտ նկարներն անելուց հետո, նկարեց նաև պարսպի մի հատված ու պարսպի տակ բուսած ալպիկան մանուշակներ։

Վերադրարձին նրանք մոտիկ բնակավայրի մի վրանի մոտ իջան ձիերից և թեյ խնդրեցին։ Մինչ կինը թեյէր պատրաստում նրանց համար, նկարիչը հիշեց մի կնոջ, որն այնքան նման էր այս կնոջը և իր տետրի մեջ նկարեց նրան: Կնոջ տղան տեսավ այդ նկարը և շատ հավանեց: Նա նվեր ստացավ դատարկ փայլուն տուփեր, որոնց մեջ ուտելիք էր և մի արծաթե դրամ:

Երբ կնոջ ամուսինը հնձելուց հոգնած վերադարձավ, տղան նրան իր նվերները ցույց տվեց և ուրախ պատմեց, թե ինչպես անծանոթ նկարիչը նկարեց իր մորը: Ամուսինը շատ բարկացավ և խանդից մահակով զարկեց կնոջ մեջքին: Իմ կարծիքով պատմվածքը մի փոքր դաժան էր: Ես համաձայն չեմ գյուղացու հետ: Նա հնագետ չէր և չէր կարող գանձերը գտնել, իսկ ինչ վերաբերվում է կնոջը, նա սխալ վարվեց: Կինը ընդամենը թեյ հյուրասիրեց նրանց: Ինչ կարևոր է, թե հարուստ են մարդիկ, թե աղքատ:

1 Comments

Մխիթար Սեբաստացու բնավորությունը

Մխիթար Սեբաստացին՝ առաջնորդ


Մխիթար Սեբաստացին հաջողությամբ վարել է միաբանության տնտեսական, վարչա-կազմակերպչական, դաստիարակչական-կրթական կյանքը, զբաղվել գիտա-մատենագիտական աշխատաքներով, ղեկավարել իր սաների բանասիրական հետազոտությունները, ուղենշել նրանց հետագա գիտական գործունեությունը, կատարել թարգմանություններ, հրատարակել գրքեր:

Ըմբռնած էր Մխիթար ընկերական կենաց օգուտները, գիտէր՝ թե միաբանութիւն մը, առանց սիրոյ և սրտերու միութեան, բանդագուշանք մէ. հարկ էր որ իրարու շփուէին մտքերը և բարքերը՝ զիրար սրբագրելու և յղկելու համար, հարկ էր որ խօսքերու և մտածութեանց առնչութիւն մըլլար, որով կապուէին հոգիները:

Այդ ծանր գործը, որ յայտնի է թէ ինչ մեծ ճարտարութիւն և շրջահայեցութիւն, որքան ընդարձակ և լուսաւոր միտք կը պահանջէ, իւր վերայ առաւ Մխիթար, երբ դեռ հազիւ քսանուվեց տարեկան երիտասարդ մէր:

Կը փայլին Մխիթարայ գործերուն մէջ հաւասարապէս արիութիւն և խոհեմութիւն, երկու ամենակարևոր առաքինութիւնք ո և է առաջնորդի մը, որոնք եթէ իրենց սահմանին մէջ չի մնան, կամ՝ ի յանդգնութիւն կը տանին կամ երկչոտութեան մէջ կը ձգեն զմարդ:

Պետք չէ երբէք շփոթել խոնարհութիւնը նուաստութեան հետ: Այդ հոգին ունէր և Մխիթար: Նա, որ չափազանց ներողամիտ էր անձին դէմ եղած հակառակութեանց և թշնամանաց, չէր կրնար հանդուրժէր Աստուծոյ կամ կրօնքին դէմ եղած անարգանաց, ինչպէս նաեւ միաբանութեան հասուցած բարոյական կամ նիւթական վնասուց:

Եւ Մխիթար ամէն ժամանակ և ամենուն հետ նոյն կերպով չէր վարուէր. գիտէր նա, իրեն մանկական պարզութեան և անկեղծութեան հետ, ըլլալ նաեւ խորագէտ և ձեռներէց, որքան թոյլ կու տայ քրիտոնէական հոգին, մանաւանդ երբ գործը խորամանկներու հետ էր, անոնց ծուղակին մէջ չինկնալու և իրեն դիմաց ելած արգելքները վերցնելու համար:

Աբբահայրն անձամբ կը դասախոսէր բարձրագոյն ուսումները, հռետորութիւն, քերթողութիւն, իմաստասիրութիւն, աստուածաբանութիւն, և այլն: Այնպիսի գրաւիչ և յստակ ոչ մը ունէր դասախոսութեան, որ աշակերտաց բոլոր ուշադրութիւնը իրեն կը ձգէր:

Նա միշտ  աշակերտաց մէջ առաւօտէն երեկոյ, կը հսկէր, կուղղէր, կը կրթէր և կուսուցանէր: Հոգեւոր և ուսումնական կրթութեանց հետ՝ Մխիթար չէր զլանա նաեւ կարեւոր հանգիստները և սփսփանքները կընէր իւրաքանչիւր հասակին հարմար զիջողութիւններ:

Մխիթար ամէն խոսքի, ամէն գրութեան, ամէն դէպքի մէջ, ամէն ժամանակ սէր կը քարոզէր և կը շնչէր, և ինքն՝ ըսածին և գրածին օրինակը կու տար:

Նյութի աղբյուրը՝ movsisyannune.com


Վերլուծություն


Իմ կարծիքով հեղինակը պատմում է Մխիթար Սեբաստացու բնավորության մասին: Ուզում է ասել, որ Մխիթար Սեբաստացին բացի իր գործից, մեծ ուշադրություն է դարձրել նաև միաբանության անդամներին: Հետևել է, որ նրանք լավ հարաբերությունների մեջ լինեն, չկռվեն և միշտ կիսվեն իրենց մտքերով: Նա ասում է, որ Մխիթարը շատ ազնիվ մարդ էր, ամեն ինչի մեջ սեր էր քարոզում:

Նա շատ էր սիրում երեխաներին, շատ էր ցանկանում դասավանդել դպրոցներում, ուսումնական հաստատություններում: Նա շատ հետաքրքիր խոսք ուներ, աշակերտները նրան մեծ ուշադրությամբ լսում էին: Առավոտից երեկո հսկում էր երեխաներին, փորձում էր ուղղել նրանց սխալները, բացատրելով ճիշտը, ուսուցանում էր նրանց: Նա շատ էր սիրում իր աշխատանքը: Ներում էր մարդկանց, բայց կրկին չէր հանդուրժում նման արարք




Պայմանք տղայոց ընտրութեան


Արեւելք գտնուող քարոզիչներուն գրեց որ ընտանոք  փոքրահասակ  տղաքներ ղրկեն ի Վենետիկ, որոնք ըլլան ազնիւ, և քաղցրաբարոյ, հոգեսէրք, բարեպաշտ ընտանեաց զաւակներ, սրամիտք, ընթերցասէրք և ընդունակ ուսմանց:

Խստիւ պատուիրէր որ լաւ ընտրութիւն ընեն, քննեն անոնց կազմուածը՝ որ տկար և հիւանդոտ չըլլան, փորձեն զանոնք, բացատրեն թե ինչ է կրօնաւորութիւնը, դժուարութիւններ  դնեն առջեւնին, որպէս զի աւելի եւս յայտնի ըլլայ անոնց կոչում ունենալը կամ ոչ: Կը գրէր որ չընդունին ծնողաց մէկ հատիկ զաւակները, բայց միայն եթէ ուխտած ըլլան Աստուծոյ նուիրելու զանոնք:

Տարիքի մասին՝ ամենէն փոքր 12-ամեայ և ամենէն մեծ 16-ամեայ տղաքը կընդունէր: Դարձեալ տղայոց ընդունելութեան արգելքներ էին արտաքին պակասութիւնք, ինչպէս չափազանց հասակի կարճութիւնը, շիլ և շատ խաղացող աչքերը, և այլն, չէր ընդունէր նաեւ ձառագէմները, և ուրիշ որևէ արատաւորները, վասն զի արտաքինը յաճախ ներքնոյն հայելին է, կըսէր. «Ազնիւ իւղերը հասարակ անոթներու մէջ չէն պահուիր. Մինչդեռ դիմաց չափակցութիւնը և արտաքին բարեձեւութիւնը շատ անգամ հոգւոյն գեղեցկութեան նշաններ են»: Միւս կողմանէ կընտրէր աւելի աղքտներուն քան հարուստերուն զաւակները. «Եթե երկու տղաք ըլլան, կը գրէր, մին աղքատ և ազնիւ, իսկ միւսը՝ հարուստ և պակասաւոր, պետք է առաջինը ընտրէք՝ քան վերջինը: Նայեցէք որ աղքատներուն որդիքը ընտրէք և ղրկէք, միայն թէ սրամիտ և հեզաբարոյ ըլլան, ընդհանրապէս աղքատները խոնարհ և հլու կըլլան, մինչդեռ հարուստերուն զաւակները բարձրամիտ և համարձակ կըլլան»:

Անընդունակ ընելու թերութեանց մէջ կը շեշտէր ի մասնաւորի խեռութիւնը և ստահակութիւնը, որոնցմով անսանձ և անզուսպ կըըլան տղայք,-սեւամաղձութիւնը, որով տրտում՝ կասկածաւոր և անտանելի կը դառնան ընկերութեան մէջ,- ուսմանց անընդունակութիւնը և անհոգնութիւնը, որով տկարամիտ և ախտավոր կըլլան: Ամէն փոյթ և ջանք կընէր որ տղայք գալու և դառնալու միջոցին՝ մինակ չմնան նաւուն մէջ, և ընդհանրապէս իրեն քահանաներէն միոյն կամ ծանոթ և վստահելի անձի մը կը յանձնէր զանոնք:

Նա միշտ  աշակերտաց մէջ առաւօտէն երեկոյ, կը հսկէր, կուղղէր, կը կրթէր և կուսուցանէր: Աբբահայրն անձամբ կը դասախոսէր բարձրագոյն ուսումները, հռետորութիւն, քերթողութիւն, իմաստասիրութիւն, աստուածաբանութիւն, և այլն: Այնպիսի գրաւիչ և յստակ ոչ մը ունէր դասախոսութեան, որ աշակերտաց բոլոր ուշադրութիւնը իրեն կը ձգէր:

Հոգեւոր և ուսումնական կրթութեանց հետ՝ Մխիթար չէր զլանա նաեւ կարեւոր հանգիստները և սփսփանքները կընէր իւրաքանչիւր հասակին հարմար զիջողութիւններ:

Նյութի աղբյուր՝ movsisyannune.com


Վերլուծություն


Հեղինակը պատմում է Սեբաստացու աշակերտների մասին: Ասում էր ծնողներին, որ իրենց որդիներին ուղարկեն Սբ. Ղազար կղզի, որպեսզի նա ուսուցանի և կրթի նրանց: Նա ուզում էր, որ տղաները հասկանան, թե ինչ են ուզում կյանքից, ով են իրականում, ինչ կարող են դառնալ, կկարողանան, թե ոչ: 

Նա ընդունում էր միայն 12-16 տարեկան տղաներին: Նա ասում էր, որ նրանց արտաքինը և պահելաձևը նրանց ներքին հայելին է: Նա ցանկանում էր ուսուցանել նաև լինել ազնիվ, վատը լավից տարբերել:

Նա ուզում էր, որ աղքատների որդիները գան, ոչ թե հարուստներինը: Ասում էր, որ աղքատների որդիները ավելի ազնիվ են և խոնարհ, իսկ հարուստներինը՝ բարձրամիտ և համարձակ:

Նա յուրաքանչյուր հասակի համար զիջողություններ էր անում: Առավոտից երեկո Սեբաստացին հետևում էր, անձամբ ուսուցանում էր հռետորություն, աստվածաբանություն, իմաստասիրություն: Նա շատ գրավիչ և հստակ էր խոսում, աշակերտները շատ ուշադիր և հետաքրքրասիրությամբ լսում էին նրան:



Սեբաստացու անխոջ ընթերցանութեան ոճը


Անոր անխոնջ ընթերցանութիւնն և ուսումնասիրելու ոճը, որոնց վրայ չեմ ուզեր բոլորովին լռութեամբ անցնիլ, կրնան օրինակ մը ըլլալ իրեն հասակակից պատանեաց: Երբ գիրք մը սկսէր կարդալ, ձեռքէ չէր թողուր, մինչեւ որ չաւարտէր ամբողջ և հասու չըլլար անոր բոլոր իմաստներուն, ոճով մը և կարգով մը կը կարդար, ոչ նման իրեն շատ հասակակիցներուն, որոնք գրքերու ստէպ փոփոխութեամբ կուզեն անցնել իրենց ձանձրույթը: Երբ խրթին բառի կամ իմաստի մը հանդիպէր, առանց քննելու չէր անցներ  և ոչ ալ երկար ժամանակ  կը կենար վրան, այլ առանձին տետրի մէջ կը նշանակէր, որ յետոյ նոյն գրքին լուսաւոր տեղեաց հետ բաղդատելով հասկնար կամ գիտնական անձանց հարցնելով տեղեկանար: Անոր ընթերցանութեան չափ չկար. ոչ միայն սենեկին մէջ, այլ նաեւ դուրսը, պարտեզին մէջ, ճանապարհորդելու ժամանակ հետիոտն կամ գրաստի վրայ, միշտ ձեռքը գիրք մը ունէր: Ոչ մէկ առարկայ կամ զբաղումն կարող  չէր ցրումն պատճառել անոր կամ ետ կեցնել զինքն ընթերցումէն: Եղան օրեր՝ որ առանց ուտելու անցուց, գրքերու մէջ ընկղմած բոլորովին: Գեղեցիկ և յարմար օրինակները կամ վկայութիւնները միտքը կը պահէր, մեծ յիշողութեան տէր ըլլալով, կամ առանձին թղթիկներու վրայ կը նշանակէր, որով երբ հարկ ըլլար քարոզ տալ կամ հոգեւոր բանի մը վրայ խոսիլ, միշտ պատրաստ ունէր կարեւոր նյութերը: Յիշողութեան հետ՝ սուր անդրադարձութիւն մը ալ ունէր, արթուն և ըմբռնող միտք մը, որ ոչ միայն գրութեանց՝ այլ և գործերուն մէջ կերեւի:

Նյութի աղբյուրը՝ movsisyannune.com


Վերլուծություն


Հեղինակը ասում է, որ Մխիթար Սեբաստացին ընթերցասեր մարդ էր եղել, շատ է սիրել գիրք կարդալ: Նա գրքին շատ յուրահատուկ էր վերաբերվում: Նա գիրք էր կարդում ոչ թե պարապության ժամանակ, երբ գործ չկա անելու, ինչպես շատ իրեն հասակակիցներ, այլ կարդում էր հասկանալով: Ամեն միտք և գաղափար կարդալիս խորհում էր դրա մասին և առանց հասկանալու առաջ չէր անցնում: Երբ լավ արտահայտության կամ նախադասության էր հանդիպում, անպայման հիշում էր կամ գրում էր թղթի վրա և օգտագործում իր հռետորախոսությունների ժամանակ: Գիրքը ձեռքից բաց չէր թողնում մինչև ավարտելը: Ենթադրում եմ, որ լավ էր վերաբերվում իր բոլոր գրքերին, ուներ մեծ գրադարան, մի գիրքը կարդում էր մի քանի անգամ և ամեն անգամ յուրովի հասկանում իմաստը: Նա կարդում էր ոչ միայն իր սենյալում, այլ նաև այգիներում և պարտեզներում: Ճանապարհորդելու ճամանակ ոչ մի առարկա և զբաղմունք չէր վերցնում, վերցնում էր գիրքը: Օրեր են եղել, երբ հաց չի կերել, չի քնել մինչև գիրքը ավարտելը: 

Նա արթուն և ըմբռնող միտք ուներ: Դա երևում էր Մխիթար Սեբաստացու խոսքում և աշխատությունների մեջ:



Իմ կարծիքը Մխիթար Սեբաստացու մասին


Իմ կարծիքով Մխիթար Սեբաստացին շատ հետաքրքիր անձնավորություն և բազմակողմանի մարդ է: Ունի տարբեր հետաքրքիրություններ: Սիրել է գիրք գրել, կարդալ, նրա խոսքը հետաքրքիր է: Սիրել է իր աշխատանքը, եղել է գիտամշակությաին և եկեղեցական գործիչ, քահանա, հռետոր, Մխիթարյան միաբանության հիմնադիրը: Կարողացել է տարբեր ձևերով արտահայտել իր միտքը և հասկացնել իր մտածմունքները: Նա լավ մասնագետ է եղել բոլոր բնագավառներում: Բարի մարդ է եղել, ուզել է ուսուցանելտղաներին, որ իր նման կրթված մարդիկ մեծանան: Նա չի թերացել ոչ մի գործում, գործը մինչև վերջ ավարտել է: Կարողացել է տրբեր տեսակի մարդկանց հետ լեզու գտնել, շփվել, խորհուրդներ տալ: Կարողացել է շտկել տարբեր իրավիճակներ, սովորեցրել է մարդկանց միասին աշխատել, կիսվել մտքերով, ինչը իմ կարծիքով հաջողության հասնելու համար շատ կարևոր է: Ուսուցանել է քերականություն, հայերեն քերականության առաջին գիրքը նրան է պատկանում: Յուրաքանչյուր աշխատանքի իմաստը և յուրօրինակությունը հասկացել է: Նա կարողացել է պատկերացում կազմել մարդկանց մասին նրանց աշխատանքներին և խոսքին ծանոթանալով:

Ես շատ կուզենայի զրուցել Մխիթար Սեբաստացու հետ, լսել նրա խոսքը և իմանալ նրա մտածելակերպը:

0 Comments

10 ձայն, հոտ և տեսարան, որոնք հանգստացնում են ինձ

10 ձայն, որոնք հանգստացնում են ինձ

  1. Ծովի ալիքների ձայնը
  2. անձրևի ձայնը
  3. կարկուտի ձայնը
  4. թռչունների ծլվլոցը
  5. ամպրոպի ձայնը
  6. ջրվեժի ձայնը
  7. քամուց տատանվող տերևների ձայնը
  8. աշնան տերևների խշխշոցը
  9. ձյան վրա քայլելու ձայնը
  10. թռչունների թևերի թափահարելու ձայը
Read More 2 Comments

Գեղեցկուհի աշուն...

Աշուն... Ամեն մեկը իր կարծիքը ունի այս եղանակի մասին: Շատերը չեն սիրում, ասելով, որ ցուրտ է, տեղումները շատ են և ձմռան գալուստն է հիշեցնում: Ոմանք սիրում են աշնան գույները և չնայած ցրտին, սիրում են անձրևները: Ես սիրում եմ աշնան երկու ամիսները՝ սեպտեմբերը և նոյեմբերը: Հոկտեմբերը անձրևների ամիս է, շատ են անձրևները: Անձրևների պատճառով չի լինում տնից դուրս գալ և զմայլվել աշնան գեղեցկությամբ: Բացի այդ հոկտեմբերի քիչ են աշնան գույները: Սեպտեմբերը դեռ ցրտերին չի տրամադրում: Այն կարծես ամառվա հով տարբերակը լինի: Դու դեռ հիշում ես, թե ինչպես ես անցկացրել ամառային արձակուրդներտ: Չես ուզում դպրոց գնալ, ուզում ես, որ արձակուրդները ավելի երկար տևեն:Հոկտեմբերը լավ ամիս է դասերի առումով: Արդեն հունի մեջ ես, կրկնում ես անցած տարվա անցածը, նոր ու բարդ բաներ չես անցնում, դասերին շատ ժամանակ ես տրամադրում վատ եղանակի պատճառով: Նոյեմբերին աշունը բոլոր ծառերը ներկում է դեղին, բաց կանաչ, կարմիր, գազարագույն և բոլոր այդ գույների խառնուրդները: Շատ ծառերի տերևներ չեն դիմանում և տերևաթափ են լինում՝ զարդարելով գետինը, իսկ շատերինն էլ դիմանում են՝ զարդարելով երկինքը: Իմ բախտից մեր շենքի կողքի փողոցում այդ երկու տեսակի շառերից էլ: Դպրոցից վերադառնալիս ես հատուկ մի կանգառ շուտ եմ իջնում այդ կախարդական ճանապարհով զբոսնելու համար: Այնպիսի տպավորություն է, կարծես քայլում ես աշնան սրտի միջով... Ժամանակ առ ժամանակ քամին մեր պատշգամբ է բերում չորացած տերևներ, կարծես նամակներ: Ուղղակ առանց տառերի: Սիրում եմ աշնանային կարկուտը, հատկապես կարկուտի ձայնը: Տանը նստած ես  և լսվում է կտկտոց... Այդ ձայնն ճիշտ է աղմկոտ է, բայց հանգստացնում է:

Աշնան ընթացքում եղել եմ Գառնիում և Գեղարդում, Բուսաբանական այգում և Ծիծեռնակաբերդում:

Ամեն տեղ աշունը յուրովի է: Խոսքերով դա աննկարագրելի է և ես չեմ էլ փորձի նկարագրել: Յուրաքանչյուրը պիտի տեսնի դա իր աչքերով և ընկալի յուրովի:

Սեպտեմբերի 23-ին աշնանային գիշերահավասարի օրն է, երբ ցերեկվա և գիշերվա տևողությունները հավասարվում են: Իսկ 24-ից սկսած միջև դեկտեմբերի 22-ը յուրաքանչյուր գիշեր 4 րոպեյով ավելանում է և ցերեկվա տևողությունը կարճանում է: Աշնանը արեգակը մայր է մտնում ավելի հարավ-երևմուտք, քան ամռանը: Ամռանը այն մայր է մտնում Արագած սարի հետևում, իսկ աշնանը՝ Հայկական պար լեռնաշղթայի հետևում: Ես դա նկատել եմ մեր տանը: Ամռանը, մայրամուտի ժամանակ, որոշ ժամանակ արեգակը լուսավորում էր իմ սենյակը և ես ստիպված էի լինում քաշել վարագույրները: Աշնանը արեգակը չի հասնում արևմուտք և վարագույրները քաշելու կարիք չի լինում: Ամռանը կամ գարնանը ես հասցնում էի պարապմունքից մինչև մայրամուտ վերադառնալ, իսկ աշնանն ու ձմռանը ես վերադառնում եմ մթության մեջ:


Ահա և աշնան գաղտնիքներից...

1 Comments

<<Ես ձեզ ասում եմ>> բանաստեղծության վերլուծություն

Ես ձեզ ասում եմ


Ես ձեզ ասում եմ` կըգա Ոգու սով,

Եվ դուք կըքաղցեք ճոխ սեղանի մոտ,

Կընկնեք մուրալու հափրած որկորով`

Հըրեղեն խոսքի, վեհ խոսքի կարոտ:

Լրբենի ծաղրով արհամարհեցիք

Ոգու վառ զեղմունք — միտք ու երազանք,

Նյութի տաճարում արբած պարեցիք`

Մոռացած անմահ, անհունի տենչանք:

Դուք, որ հեգնեցիք ուժն ստեղծագործ`

Ձեր նյութի հանդեպ կըգա Ոգու սով.

Եվ մուրացկի պես փշրանքի համար

Ծարավ ու նոթի կանցնեք ծովե ծով…


Read More 0 Comments

Աշունը բուսաբանական այգում

Աշնանային արձակուրդների ընթացքում ընտանիքով այցելեցինք Երևանի բուսաբանական այգի: Ես և մայրիկս երկու տարի առաջ այնտեղ եղել էինք աշնանը և ուզում էինք տեսնել թե ինչպիսին է այն ասյ տարի: Մենք մեզ հետ վերցրել էինք բադմինտոն, պարան և գնդատ: Մի լավ զվաչճացանք, խաղացինք, զբոսնեցինք այգով: Իմ կարխիքով այգին այդքան էլ լավ չեն խնամում: Մի քանի տարի առաջ այնտեղի վարդանոցը շատ գեղեցիկ տեսք ուներ, իսկ այս տարի մի քանի վարդից բացի այնտեղ չոր ամայություն էր: Բույսերը չեն խնամում: Մոլախոտերը աճում են ինչպես ցանկանում են, տնկած բույսերը չեն ջրում, կանոններ չկան և մարդիկ աղտոտում են այգին: Մի խոսքով երկու տարվի առաջվա բուսաբանական այգուց ոչինչ չեր մնացել,  բացի ոսկեշունչ աշունից: Այն բույսերը որոնք կարողացել էին աճել բույսերի <<ժխոռի>> մեջ, ոսկեզոծվել էին: Ամեն տերև իր յուրահատուկ գեղեցկությունը ուներ: Այնտեղ ջերմոց էին կառուցել: Ցավոք չկարողացանք մտնել, որովհետև փակ էր, բայց մենք մի օր անպայման այնտեղ կայցելենք: 

Խաղալու ժամանակ ես հանդիպեցի իմ նախորդ դպրոցի ընկերուհուն՝ Անիին: Մենք միմյանց կարոտել էինք: Միմյանց շատ պատմելու բաներ ունեինք: Ես պատմեցի մեր դպրոցի մասին: Նա շատ զարմացավ և ասաց, որ նա էլ կուզեր սովորել այստեղ, բայց համակարգչից գլուխ չի հանում: Ես խոստացա, որ կոգնեմ նրան: Մենք ուրախ ժամանակ անցկացրեցինք: Պիկնիկի ժամանակ այնքան ծիծաղելի պատմություններ պատմեցինք միմյանց, որ իմ փորը ծիծաղից թուլացել էր...

Շատ լավ օր անցկացրեցինք, օր՝ համատեղող ընկերությունը, բնությունը և ուրախ ընտանեկան ժամանակը...

Read More 1 Comments

Ինչ կանեի, եթե ունենայի ժամանակի մեքենա

Ես շատ կուզենայի ունենալ իսկական ժամանակի մեքենա: Կուզենայի տեսնել անցյալը և ապագան: Կուզենայի տեսնել դինոզավիերին, հին ժամանակների կենդանիներին ու բնությունը: Թե ինչպես են անցյալում ապրել մարդիկ, ինչպես են ստեղծվլ ավտոմեքենաներն ու համակարգիչները: Կուզենայի տեսնել, թե ինչպիսին եմ եղել փոքր ժամանակ...

Կուզենայի տեսնել նաև ապագան: Կուզենայի իմանալ թե ինչպիսին կլինեմ ես տաս տարի հետո, թե ինչպիսին կլինի Հայաստանը և աշխարհը ապագայում: Ես ենթադրում եմ, որ 1000 տարի հետո մարդիկ կսկսեն օգտագործել ինքնաթիռ-մեքենաներ, դպրոցները կլինեն վիրտուալ: Կուզենայի տեսնել թե ինչպիսին են ապագայի դպրոցները...

2 Comments

Ես և իմ բնավորությունը

Ես Սիրանուշն եմ: Իմ կարծիքով հետաքրքիր բնավորություն ունեմ: Շատ եմ սիրում ընտանիքս, հարազատներիս և բնություն: Սիրում եմ հանգիստս անցկացնել բնության գրկում: Շատ եմ սիրում ծովափը: Սիրում եմ ալիքների ձայնը, թե ինչպես է այն կլորանում բարձրանում, փրփրում ու զարկվում քարքարոտ գետնին: Եվ ինչը զարմանալի է այդպես անդադար, մեծ ու փոքր: Սիրում եմ ժամանակս անցկացնել հանդրատ վայրերում: Չեն սիրում մեծ խմբեր, ամբոխներ: Չեմ սիրում համերգների մասնակցել: Իմ ուզած համերգը դիտում եմ տանը՝ ինտերնետով: Հակառակ դրան սիրում եմ ֆիլմեր դիտել կինոթատրոնում:

 

Ունեմ շատ զբաղմունքներ, բայց հիմնականում օրս անցկացնում եմ համակարգչի առաջ: Սիրում եմ նկարել, պատմություններ հորինել, գրել: Սիրում եմ պարել, հաճախում եմ պարի խմբակի և տանը նույնպես պարում եմ: Տանը ազատ ժամանակ նկարում եմ և ֆիլմեր եմ դիտում: Ես դժվարությամբ եմ նոր իրադարձությունները ընդունում: Նույնիսկ դասացուցակի փոփոխության հետ դժվար եմ համակերպվում: Փոքր ժամանակ մենք ընտանիքով ամեն տարի հանգստանում էինք Սևանա լճում: Մենք ամեն տարի նույն լողափն էինք գնում և երբ հայրիկս ասաց, որ ուզում է գնալ ուրիշ լողափ ես համառում էր, չէի ուզում, գուցե վախենում էի: Բայց երբ գնացինք, նոր լողափը ավելի լավը դուրս եկավ: Երբ որ մի քիչ մեծացա մենք սկսեցինք գնալ Սև ծով: Երբ որ ինձ այդ լուրը հայտնեցին, իմ պատասխանը միանշանակ եղավ ոչ: Ես չէի ուզում գնալ այնտեղ, դժվարանում էի պատկերացնել ուրիշ տեղ: Բայց չեմ փոշմանել որ գնացինք և հիմա զարմանում եմ, թե ինչպես կարելի էր այդպիսի տեղից հրաժարվել:

2 Comments

Էրեբունի-Երևան 2796

Այսօր Երևանում տոնվում էր Էրեբունի-Երևան 2796 տարեդարձը: Համարյա բոլոր երևանցիները մասնակցում էին տոնախմբությանը: Ես նույնպես որոշեցի բացառություն չլինել և ընտանիքիս հետ մասնակցեցի: Տարբեր տեղեր զանազան հետաքրքիր միջոցառումներ էին կազմակերպել: Ափսոս չկարողացա առավոտյան մասնակցել, որովհետև պարապմունք ունեի: Բայց երեկոյան նույնպես հետաքրքիր միջոցառումներ կային և ես շատերին ներկա գտնվեցի:

Առաջինը գնացինք Կարապի լիճ, որտեղ արագաստային սպորտի ցուցադրական ելույթներն էին: Վերջի պահին հասա, երբ երեխաները թիավարելով նավակները գեղեցիկ շրջաններ էին գործում: Դրանից հետո մի պահ ականատես եղանք հեծանվավազքին: Մոտավորապես հիսունից հարյուր հեծանվորդներ շարքով անցան մեր դիմացով…

Մի որոշ ժամանակ դասական երաժշտություն լսեցինք կենսերվատորիայի բակում: Մասնակիցներ կային, որ եկել էին Արցախից: Այնքան գեղեցիկ էին նվագում, որ ես մի պահ անջատվել էի և չէի տեսել, թե ինչպես ընտանիքս ինձանից առաջ ընկավ…

Շրջեցինք Հյուսիսային պողոտայով: Տարբեր հայկական արվեստների բնագավառներում մարդիկ ցուցադրում էին իրենց աշխատանքները: Ինձ ամենաշատը հետաքրքրեց ցորենաղացը: Երկու ծանր քարերի արանքում լցնում էի ցորենը և վրայի ծանր քարը պտտում, որպեսզի աղացվի: Քարն այնքան ծանր էր, որ մեծ ջանքեր էի գործադրում այն շարժելու համար: Իսկ հին Երևանում շատերի համար դա սովորական զբաղմունք էր:

Օպերայի հրապարակում <<Կարին>> ազգային պարերի համույթը կազմակերպել էր ազգային պարեր: Մոտավորապես չոր-հինգ մեծ շրջաններով մարդիկ պարում էին: Ես նույնպես պարեցի: Շարժումներից շատերը ես դպրոցում սովորել էի, այդ պատճառով իմ մոտ հեշտ ստացվեց:

Երեկոյան ջազզով, որը կենդանի նվագում էին Կասկադի հրապարակում, եզրափակվեց իմ օրը: Այնքան հոգնած էի, որ եկա տուն, համակարգչին հանձնեցի իմ տպավորություններն ու լուսանկարները և վազեցի քնելու:

Շատ հագեցած օր անցկացրեցի և հասկացա, որ շատ եմ սիրում իմ քաղաքը՝ Երևանը...♥

0 Comments

Բակ, լի ամեն ինչով

Մեր շենքը երեք կողմից բակերով է շրջապատված: Շենքի դիմացում ավտոկանգառ է և կան մի քանի տանիքով նստարաններ: Ավտոկանգառը մեր և հարևան շենքի մեքենաների համար է, բայց մենք մեկ-մեկ այդտեղ հեծանիվ ենք քշում:

Շենքի աջ կողմում ֆուտբոլի դաշտ է: Օրվա ցանկացած ժամի այդտեղ երեխաներ են խաղում: Այդ դաշտը շատ բարեկարգ է: Ճիշտ է այն ասֆալտապատ է, բայց ոչ մի մեքենա և ոչ մի հետիոտն չի անցնում այդ տեղով:

Մեր շենքի հետևում կա խաղահրապարակ երեխաների համար: Ճոճանակներով, պտուտակով, սղարաններով… Մի խոսքով այգու նման տեղ է: Մեր շենքին մոտիկ կա հրուշակեղենների խանութ: Կարող ես այդտեղից քաղցրավենիք գնել և այդ այգում նստել ընկերուհիներիտ հետ ուտել ու խաղալ: Ես անձամբ այդպես շատ եմ արել շատ զվարճալի է:

Ցավոք սրտի շենքի աջ կողմում փողոց է: Այդտեղ այգի չկա: Փոխարենը այդտեղ կա <<Անտառային ձայներ>> խանութը, որտեղ ես դասից տուն գնալուց անպայման մտնում եմ: Այդ խանությի մոտ վաճառում են պոպկոռն: Ինչ դպրոցից տուն գնալ առանց պոպկոռնի… Շենքից ոչ հեռու կան այլ խանութներ՝ հացի խանութ, տնտեսական ապրանքների խանութ, միրգ-բանջարեղենների խանութ, գրախանութ, սուպերմարկետ: Այնպես որ մենք շատ հեռու չենք գնում շենքից երբ ինչ որ բան է անհրաժեշտ լինում:

Ահա և մեր շենքի բակը...

0 Comments

Ապագայի տեխնոլոգիաները

Read More 0 Comments

Սեբաստացիների ֆլեշ մոբը Ազատության հրապարակում

Այսօր <<Մխիթար Սեբաստացի>> կրթահամալիրը կազմակերպել էր անվավոր չմուշկներով ֆլեշմոբ Ազատության հրապարակում` նվիրված Անկախության օրվան: Շատ հետաքրքիր անցավ: Ֆլեշմոբը վարում էր ընկեր Սյուզին: Երբեք մտքովս չէր անցնի, որ կկարողանամ չմուշկներով պարել: Ես և իմ ընկերուհիները բավականին սահեցինք, միմյանց տարբեր հնարքներ ցույց տվեցինք... Մի խոսքով շատ ուրախ ժամանակ անցկացրեցինք: Հուսով եմ, որ այսպիսի ֆլեշմոբեր հաճախակի կկազմակերպվեն:)

Read More 0 Comments

Արշավ դեպի Հատիս լեռ

Սեպտեմբերի 20-ին, մի խումբ սովորողներով գնացին դեպի Աբովյան քաղաք, բարձրանալու Հատիս լեռը: Լեռը շատ զառիվայր էր: Այնտեղ շատ էյին չոր խոտը և քարերը: Երբ ոտքտ դնում էյիր քարերին կամ չոր խոտին սայթաքում էյիր: Այդ պատճառով պետք է շատ զգույշ լինել և հրվելուց առաջ ստուգել արդյոց ապահով է, թե ոչ: Առավոտյան այնքան ցուրտ էր այնտեղ, որ կարծեցինք, թե այլևս չի տաքանա բայց մոտ մեկ ժամ անց եղանակը բավականին տաքացավ: Մենք մինչև վերջ չմագլցեցինք, որովհետև շատ վտանգավոր էր և ոչ բոլորն էին կարող շատ բարձրանալ: Բայց ինչքան որ բարձրացանք բավականին բարձր էր: Բարձրունքից հեռվում երևում էին տարբեր գյուղեր և Աբովյան քաղաքը: Այնտեղ գեղեցիկ բնության տեսարաններ չկային, որովհետև շուրջ բոլորը չորացած խատ էր: Հատիսի լանջի վրա կար նաև մի քարանձավ, բայց մենք չայցելեցինք:

Մոռացա նշել, որ սարը բարձրանալուց առաջ մենք նախաճաշեցինք: Երկար ճանապարհից հետո քաղցած էինք:

Բարձրունքը հաղթահարելուց հետո գնացինք Աբովյան քաղաքի նորակառույց Սբ. Հովհաննես եկեղեցին: Շատ գեղեցիկ և տպավորիչ եկեղեցի էր:

Լի և հագեցած օրվանից հետո հոգնած վերադարձանք տուն: Ես այնքան հոգնած էի, որ վերադռանալուն պես միանգամից գնացի քնելու...

Read More 4 Comments

 Ժյուլ Վեռն <<Տասնհինգամյա նավապետը>>

Ամառային արձակուրդների ժամանակ ես կարդացել եմ Ժյուլ Վեռնի <<Տասնհինգամյա նավապետը>> վեպը: Այն շատ հետաքրքիր էր:

Վեպը Դիկ Սենդ անունով տասնհինգամյա մի տղայի մասին է: Նա որբ էր և նրան մանկուց նավաստու գործ էին սովորեցրել: Մի անգամ <<Պիլիգրիմ>> նավի նավապետը՝ Ջեյմս Ուելդոնը ասաց, որ Նավապետ Հուլը և նրա անձնակազմը իր կնոջ՝ տիկին Ուելդոնի և որդու՝ Ջեկի հետ պետք է ուղևորվեին Ամերիկա: <<Պիլիգրիմը>> կետորսական նավ էր և այս տարի նրանք շատ քիչ քանակով կետ էին որսացել: Այդ պատճառով նավապետը որոշեց, որ պետք է որսալ իրենց տեսած մեծ կետին: Նավապետն ու նավաստիները անհետ կորան այդ որսի ժամանակ: Դիկ Սենդը ստիպված եղավ դառնալ նավապետ և նավը հասցնել նավահանգիստ: Ուղևորությունը շատ երկար տևեց: Ճանապարհին նրանք հանդիպեցին խորտակվող նավի: Դիկ Սենդն  խորտակվող նավից փրկեց չորս նեգրի և շանը՝ Դինգոյին: Նեգրերը շատ օգնեցին նավը վարելու և առագաստները բացելու հարցում: 

Read More 5 Comments

My hobbies

I have different types of hobbies. I like to watch films and movies, to paint, to dance. I have many pictures in my thick folder. At my free times I like listening to music. While I watch film, I like to paint, or make something with paper on my table. I also like walking in parks with my mother or friends. I like to spend my holidays close to nature. We usually go to seaside. I love swimming and I can swim not bad. I like to do many photos. Photography is one of my hobbies. Reading is my hobby too. I like reading adventure books, or journals or just something interesting in the internet. I love to skate. I have new pair of roller-skaters and every Sunday and Saturday I go to skate. Biking is one of my favorite hobbies too.

My favorite hobbies are: reading, painting, watching films, photography, walking, swimming, skating and biking.

Read More 0 Comments

Իմ ամառային հանգիստը

Այս տարի ես հանգստացա Սև ծովի ափին, Քոբուլեթիում: Քոբուլեթին ծովափնյա քաղաք է Վրաստանում: Սա արդեն չորրորդ տարին է, ինչ ընտանիքով հանգստանում ենք այնտեղ: Այս տարի եղանակը հիանալի էր: Ոչ մի օր անձրև չտեղաց: Երբևիցէ չէինք տեսել, որ ծովը երկու շաբաթ շարունակ հանգիստ վիճակում լիներ՝ ոչ մի մեծ ալիք չլիներ: 

Read More