The Lost Dog

Unfortunately, I was already too late, and my dog was nowhere in sight. I walked a few blocks, but I was unable to find him. Distressed, I returned home. My mother was standing at the door waiting, and she asked me what had happened. “I know I was supposed to walk our dog,” I confessed, “but I thought he would be able to go outside and come back by himself. Now he’s gone and I can’t find him anywhere.” My mother was very angry with me.; she said I should have been more responsible. She decided to help by making some signs. The signs read, “Lost: A big black dog. Please call us right away” and she printed our phone number on the bottom. “Okay, Darrell,” she said, as she handed over the stack of signs, “now go post these fliers on all the street posts.” My sister and I grabbed the signs and we posted them along our street as well as along the surrounding streets. The whole time, I was incredibly sad and worried about our dog. All I could think about was how cold it was and how cold our dog must be. My sister wanted to go home, so I told her I’d walk her home, but then keep looking for the dog myself. I took her home and resumed search. I continued circling the neighborhood, looking for our dog, but I didn’t see him anywhere. I called out his name, and I looked in all the alleys. I got more and more upset. I had made such a huge mistake. All I wanted was to stay warm, but now I was extremely cold— and so was my dog. Finally, I gave up and sulked home. When I returned, my mother was waiting for me and smiling broadly. She told me, “Our dog came back home all by himself. So, you were right—he did come back—but you were wrong, too. You should have done your job this morning.” “You’re right, mom. I was wrong, and, as a result, I have learned a very important lesson today. What seems easy initially may turn out to be difficult in the end. This was a very difficult morning for everyone.” Ever since that morning, I have remembered that important lesson I learned.

Հունվարի մի խիստ ցուրտ շաբաթ օր, ես պետք է մեր շանը զբոսնելու տանեյի, բայց շատ ցուրտ էր և ես չէի ցանկանում տնից դուրս գալ: Դրա փոխարեն ես բացեցի դուռը և շանը դուրս թողեցի: Ես աչքս նրա վրա պահեցի, որպեսզի համոզված լինեմ, որ նա ետ կգա: Սակայն մեր հարևանի շունը արագ վազելով անցավ մեր տան մոտով և մեր շունը ընկավ նրա ետևից, որպեսզի բռնի նրան: Ես շտապելով գնացի վերարկուս հագնելու, որ կարողանամ հետևել մեր շանը, և դուրս վազեցի: Ցավոք ես ուշացա և մեր շունն արդեն տեսադաշտից կորել էր: Ես անցա մի քանի շենքերի կողքով, բայց չկարողացա գտնել նրան: Հուսահատ ես վերադարձա տուն: Մայրիկս դռան մոտ կանգնած ինձ էր սպասում և հարցրեց, թե ինչ է պատահել <<Ես գիտեմ, որ պետք է մեր շանը զբոսնելու տանեի>>, խոստովանեցի ես, <<Բայց ես մտածում էի, որ նա կարող է ինքնուրույն գնալ դրսում զբոսնել և վերադառնալ: Հիմա նա փախավ և ես նրան ոչ մի տեղ չեմ կարողանում գտնել>>: Մայրիկս շատ բարկացած էր: Նա ասաց, որ ես ավելի պատասխանատու պետք է լինեմ: Նա որոշեց օգնել ցուցանակներ պատրաստելով: Ցուցանակների վրա գրված էր. <<Կորել է մեծ սև շուն: Գտնողին խնդրում ենք անմիջապես զանգահարել>>, և նա ներգևում թողեց մեր հեռախոսահամարը: Նա տվեց ինձ ցուցանակները և ասաց, որ գնամ և փողոցներում փակցնեմ: Ես և քույրս վերցրեցինք ցուցանակները և փակցրեցինք դրան մեր և շրջապատի բոլոր փողոցներում: Ամբողջ ընթացքում ես չափազանց անհանգստացած էի իմ շան համար: Ես միայն կարողանում էի մտածել այն մասին, թե ինչ ցուրտ է հիմա և ինց չուրտ է մեր շան համար: Քույրիկս ցանկացավ տուն գնալ: Ես նրան տուն ճանապարհեցի, բայց ինքս շարունակեցի փնտրելը: Ես նրան տուն տարա և շարունակեցի շան փնտրտուքները: Ես շանը փնտրեցի նաև հարևան թաղամասներում, բայց ոչ մի տեղ չգտա: Ես կանչեցի նրան, փնտրեցի բոլոր ծառուղիներում: Ես ավելի ու ավելի էի տխրում: Ես շատ մեծ սխալ էի թույլ տվել: Ես ցատ էի ցանկանում տաքանալ, բայց շատ ցուրտ էր և ցուրտ էր նաև մեր շան համար: Վերջապես ես դադարեցրի որոնումները և վատ տրամադրությամբ գնացի տուն: Երբ հասա տուն, տեսա, որ մայրիկս լայնորեն ժպտում է և ինձ է սպասում: Նա ինձ ասաց. <<Դու ճիշտ էիր, մեր շունը ինքնուրույն կարողացավ վերադառնալ տուն, բայց դու նաև սխալ էիր: Այս առավոտ դու պետէ է լավ կատարես քո գործը:>>

<<Դու ճիշտ ես ասում մայրիկ, ես սխալ էի, բայց այսօր ես շատ կարևոր դաս առա: Ինչը որ ի սկզբանե հեշտ է թվում, վերջում կարող է դառնել շատ դժվար: Այս առավոտը բոլորի համար շատ դժվար էր:>>

Մինչև այսօր ես հիշում եմ իմ սովորած կարևոր դասը:

Թարգմանեց Սիրանուշ Ասատրյանը: