Ես բանաստեղծությունը շատ հավանեցի, այն լի էր գեղեցիկ բնության տեսարաններով: Իմ կարծիքով բանաստեղծության մեջ բնությունը համեմատվում է մարդկանց հետ: Եթե մարդը ինչ որ բանի վրա բարկացած է, ապա նա ամեն
ինչ վատ է տեսնում: Նրան պետք է հանդարտվել և հանգստանալ որոշ ժամանակ: Ինչպես որ բնության մեջ է անձրև ամպրոպ լինում և մաքրում ամեն ինչ: Ամպրոպից և անձրևից հետո ամեն ինչ ավելի պարզ և հստակ է երևում:
Նույնն էլ հանգիստ վիճակում գտնվող մարդը իրավիճակները լավ կողմից է տեսնում ու ճիշտ որոշումներ է կայացնում:
Write a comment